Daily Archives 15 grudnia 2015

Uczestnicy kanałów dystrybucji oraz zachodzące między nimi zależności są istotnym czynnikiem, który przyczynia się do osiągnięcia zasadniczych celów doprowadzenia produktów do konsumenta. W wyborze tych uczestników producent powinien brać pod uwagę ich renomę na rynku, staż w danej branży, łatwość współpracy, a przede wszystkim możliwość zwiększenia sprzedaży. Niezbyt wysoka jakość usług pośredników wpływa negatywnie na image producenta. Uczestnicy kanałów dystrybucji pełnią wiele istotnych funkcji, niezmiernie ważnych dla samego producenta. Oprócz przemieszczenia towaru do konsumenta, pośrednicy harmonizują ofertę towarową i potrzeby odbiorców, np. przez przekształcenie asortymentu produkcyjnego w asortyment handlowy, przekazują producentowi informacje przydatne do programowania produkcji, informują o oferowanych produktach, ustalają warunki kupna-sprzedaży i wpływają na kształtowanie cen, podejmują ryzyko związane z dystrybucją itp. Asortyment produkcyjny, określany przez produkty zakładu wytwórczego, jest stosunkowo ubogi, mało zróżnicowany, gdyż reprezentuje profil wytwórczy danego producenta, wynikający często z jego specjalizacji. Chodzi o to, by asortyment ten znalazł się w grupie innych produktów, zróżnicowanych i odpowiednio przygotowanych do potrzeb klienta, gdyż wtedy może zaspokoić odczuwaną przez konsumenta potrzebę. Jest to główna przesłanka tworzenia asortymentu handlowego, tj. odpowiednio zestawionego zbioru różnego rodzaju towarów.

Wzrastająca złożoność procesów gospodarczych i marketingowy kierunek zarządzania powodują, że rozwiązywanie problemów w sferze organizacji i zarządzania staje się coraz trudniejsze i wymaga wsparcia kadry kierowniczej przez doradców. Doradztwo na rzecz kadry kierowniczej przez profesjonalne firmy konsultingowe jest świadczeniem niezależnych i obiektywnie uzasadnionych porad oraz udzielaniem pomocy w rozwiązywaniu problemów w zarządzaniu. Zawiera ono zazwyczaj rozpoznanie problemu i przedstawienie szans jego rozwiązania oraz opracowanie zaleceń podjęcia odpowiednich działań i udzielenie pomocy w ich realizacji.

Organizacja nieformalna oznacza stosunki organizacyjne odchylające się od organizacji podmiotu gospodarczego uznanej za oficjalną i formalną. Są to zazwyczaj grupy działające w ramach podmiotu gospodarczego, opierające się na powiązaniach pomiędzy pracownikami nie wynikających z zależności służbowej i struktury organizacyjnej. Powiązania te kształtują się na zasadzie wspólnych zainteresowań, uczucia sympatii i zaufania, interesów grupowych, wspólnego miejsca zamieszkania, ukończenia tej samej lub tego samego typu szkoły, wspólnych poglądów oraz innych czynników, których nie uwzględnia formalna organizacja.

Zależnie od zadań, jakie przeważają w danym banku, wyróżnia się umownie następujące typy banków: bank centralny, banki komercyjne, zwane również bankami handlowymi, oraz banki specjalne, zajmujące się zwykle kredytowaniem długoterminowym, np. banki inwestycyjne, hipoteczne, obsługą wyodrębnionych obszarów działalności gospodarki narodowej, np. Bank Gospodarki Żywnościowej, Bank Rozwoju Eksportu, lub przeprowadzaniem określonych operacji bankowych, np. spółdzielnie kredytowe.

Od kierownika, zwłaszcza wyższego szczebla, należy wymagać opanowania sztuki prowadzenia rozmów. W trakcie rozmowy istotną sprawą jest uchwycenie właściwego tematu, odpowiednie opanowanie, zdolność odróżnienia treści zasadniczej od szczegółów, pojmowanie istoty omawianych zagadnień i logiczny tok myślenia. Jeżeli temat rozmowy jest wcześniej znany, należy przygotować się w zakresie tego problemu. Wtedy rozmowa może być prosta, myśli jasno formułowane oraz związane z tematem. Złym przyzwyczajeniem jest odbieganie w czasie rozmowy od tematu. Swoje wywody w trakcie rozmowy należy poprzeć odpowiednimi argumentami w celu uzasadnienia swego stanowiska lub przekonania rozmówcy. Nie należy przerywać wypowiedzi partnerowi ani czynić uwag, kiedy wypowiada swoje zdanie.

Wytworzenie produktu jest punktem wyjścia do następnej fazy realizacji zasadniczego celu działania producenta, czyli sprzedaży produktu. Działania producenta powinny być teraz skierowane na doprowadzenie produktu do ostatecznego odbiorcy, konsumenta, zgodnie z jego potrzebami. Działania te składają się na proces dystrybucji, w którego skład wchodzą czynności związane z przezwyciężeniem przestrzennych i czasowych różnic między produkcją a konsumpcją. Chodzi o to, by produkt był doprowadzony do konsumenta i zaoferowany mu w odpowiednim miejscu i we właściwym czasie, w którym go potrzebuje. Od tego zależy bowiem możliwość sprzedaży produktu na rynku.

Oprócz ministerstw, organów centralnej administracji państwowej działają również centralne urzędy i organizacje nadzorowane przez Radę Ministrów. Nazwy tych instytucji są różne (centrum, urząd, komitet, rada itp.), a ich przykładami mogą być: