Techniki organizatorskie stanowią usystematyzowany zbiór sposobów postępowania stosowanych do rozwiązywania problemów organizacyjnych. Do najczęściej używanych metod organizatorskich należą na przykład omówione już badanie metod pracy, wartościowanie pracy, metody sieciowe, opisane przy metodach planowania, oraz badanie i mierzenie pracy, a także metoda analizy wartości.
Zdecydowaną większość pracowników obowiązuje 8-godzinny dzień pracy. W ciągu normalnego dnia pracy, wynoszącego 8 godzin, nie zdarza się, by rzeczywiście pracownik pracował bez przerwy całe 8 godzin, a ściśle mówiąc 480 minut. Dzieje się tak, gdyż w ciągu dnia pracy występują różnego rodzaju przestoje związane z istotą samego procesu produkcyjnego lub spowodowane z winy przedsiębiorstwa albo samych zatrudnionych.
Na cele badania i mierzenia czasu pracy dzień roboczy można wobec tego podzielić na dwie główne części: czas pracy, w którym pracownik wykonuje swe zadania produkcyjne, oraz czas przerw. Przedstawiono to na rys. 19.
Poszczególne elementy czasu pracy i czasu przerw zostały określone nazwą oraz symbolem stosowanym zwykle w normowaniu pracy. Czas przygotowawczo-zakończeniowy (tpz) obejmuje czas, w którym pracownik zapoznaje się z pracą, przegląda dokumentację i rysunki, przekazuje wykonane wyroby do magazynu itp.
Czas wykonania, zwany czasem operatywnym (tw), składa się z czasu głównego (tg) i czasu pomocniczego (tp), w trakcie których pracownik bezpośrednio oddziałuje na przedmiot pracy lub podejmuje czynności niezbędne do wykonania operacji. Do czasu wykonania zalicza się na przykład czas toczenia na tokarce, piłowania oraz czas pomocniczy, obejmujący założenie przedmiotu na obrabiarkę, zdjęcie przedmiotu z maszyny, mierzenie obrabianego detalu itp.
Leave a reply