Organizacja marketingu w przedsiębiorstwie, uwzględniając formalną stronę zagadnienia, może mieć formę stanowiska pracy, komórki organizacyjnej lub zespołu komórek organizacyjnych realizujących wspólnie określone cele marketingowe. Forma organizacji marketingu, wielkość komórek tworzących służbę marketingową i ich usytuowanie w strukturze hierarchicznej przedsiębiorstwa oraz ich wyposażenie zależy w głównej mierze od wielkości przedsiębiorstwa, jego powiązania z rynkiem oraz rodzaju produkcji. W przedsiębiorstwach małych i średnich problematyką marketingową zajmują się najczęściej niezbyt rozbudowane, o nielicznej obsadzie personalnej komórki organizacyjne, w przedsiębiorstwach dużych tworzy się przeważnie wyodrębnione piony marketingowe obejmujące zespoły komórek organizacyjnych podlegające zwykle naczelnemu kierownictwu przedsiębiorstwa (dyrektorowi, zastępcy dyrektora, zarządowi itp.). W przedsiębiorstwach wytwarzających jednorodne produkty, o nieznacznym zróżnicowaniu asortymentowym i działających w określonym segmencie rynku, np. cegielnie, cementownie, kopalnie węgla kamiennego, wystarczą często mniej rozbudowane komórki marketingu. W przedsiębiorstwach o bardzo zróżnicowanym asortymencie produktów, które docierają do wielu konsumentów indywidualnych, służba marketingowa musi być odpowiednio rozbudowana.
Przy organizacji działalności marketingowej, wyrażającej się w wyodrębnianiu zespołu komórek (pionu) lub komórki (np. działu) i określaniu ich zadań, można kierować się różnymi kryteriami. Podstawą tego są najczęściej kryteria funkcji, produktu, obszaru działania, segmentu rynku.
Kryterium funkcji jest dość powszechnie stosowaną podstawą organizacji, której efektem jest organizacja funkcjonalna wspomniana już przy omawianiu organizacji komórki reklamy w przedsiębiorstwie. Polega ona na wyodrębnieniu komórek lub stanowisk pracy zajmujących się poszczególnymi rodzajami działalności marketingowej, np. badaniami konsumentów i rynku, badaniami produktu, badaniami kanałów dystrybucji, promocją sprzedaży, reklamą, propagowaniem produkcji. Zaletą tej formy organizacyjnej jest jej prostota, przejrzystość i możliwość wykorzystania specjalizacji pracowników, ujemną cechą zaś – utrudnienia w koordynacji działań.
Leave a reply