W nowej klasyfikacji gospodarki według EKD podstawą jest podział wyrobów i usług na sześć zasadniczych poziomów, z jednym dodatkowym poziomem pośrednim (tzw. podsekcja). Zestawienie tych poziomów oraz ich oznaczenia kodowe przedstawiają się następująco: kodowe pierwszy sekcja alfabetyczny kod jednoliterowy pośredni podsekcja alfabetyczny kod dwuliterowy drugi dział numeryczny kod dwucyfrowy trzeci grupa numeryczny kod trzycyfrowy czwarty klasa numeryczny kod czterocyfrowy piąty kategoria numeryczny kod pięciocyfrowy szósty podkategoria numeryczny kod sześciocyfrowy
Pierwszy poziom (sekcja) dzieli działalność gospodarki narodowej na 17 rodzajów działalności, oznaczonych kolejno literami od A do Q. Poziom pośredni (podsekcja) występuje w sekcji C: „Górnictwo i kopalnictwo” oraz w sekcji D: „Działalność produkcyjna”.
Organizacyjny podział gospodarki narodowej odzwierciedla układ jednostek organizacyjnych oraz ich wzajemne powiązania i ma na celu stworzenie warunków umożliwiających sprawne zarządzanie. W ramach tego podziału wyodrębnia się w gospodarce narodowej dwa sektory: publiczny i prywatny.
Do sektora publicznego należą jednostki organizacyjne stanowiące własność państwową (skarbu państwa i państwowych osób prawnych), własność komunalną (gmin) oraz własność mieszaną, którą stanowią spółki z przewagą mienia sektora publicznego.
Sektor prywatny obejmuje jednostki organizacyjne będące prywatną własnością krajową (tu zalicza się również spółdzielnie), własnością firm zagranicznych i spółek z kapitałem zagranicznym oraz stanowiące własność mieszaną (spółki z przewagą mienia sektora prywatnego). Uczestnicy życia społeczno-gospodarczego działają w określonej formie organizacyjnej oraz posiadają określony status prawny. Można tu na przykład wymienić organy władzy, administracji i kontroli państwowej, wymiar sprawiedliwości, spółki skarbu państwa, spółki handlowe, przedsiębiorstwa państwowe, spółdzielnie i inne.
Leave a reply