Racjonalna organizacja pracy własnej kierownika jest ważnym czynnikiem sprawności działania jednostki organizacyjnej, którą kieruje. Kierownik powinien wypracować taki sposób pracy podległego mu personelu, który sprzyja podnoszeniu sprawności i wydajności pracy. Kierownik wykonując swe zadania powinien rozwiązywać osobiście tylko te problemy, których nie mogą rozwiązać jego podwładni. Dlatego racjonalna organizacja pracy własnej kierownika zakłada, że kierownik powinien zajmować się tylko najważniejszymi sprawami związanymi z działalnością kierowanego przez niego zespołu.
Kierownik, należycie rozumiejący swe zadania, dużo uwagi poświęca kształtowaniu dobrej atmosfery pracy. Warunkiem takiej atmosfery jest stworzenie podwładnym możliwości wykonywania poruczo- nych zadań zgodnie z zasadami właściwych stosunków międzyludzkich. Pracownik powinien mieć realną szansę wyrażania swej opinii, przejawiania inicjatywy i skutecznego oddziaływania na pracę zespołu. Ważną sprawą jest stworzenie perspektywy rozwoju zawodowego, szkolenia i awansu, dostrzeganie sytuacji życiowej pracownika oraz stosowanie sprawiedliwych zasad wynagradzania.
W celu skutecznego motywowania pracowników, polegającego na stworzeniu im warunków i skłonieniu ich do realizacji zadań organizacyjnych, kierownik powinien wykorzystać znajomość zachowań ludzi. Rozróżnia się zachowanie reaktywne, którego przebieg jest w decydującym stopniu wyznaczony przez aktualnie działające bodźce, oraz zachowanie celowe. Zachowanie reaktywne stanowi najbardziej elementarną formę zachowania się, wystarczająco skuteczną w sytuacjach stereotypowych, ustabilizowanych lub powtarzalnych. Zachowanie celowe przejawia się w przystosowaniu do sytuacji zmiennych, a nawet jednorazowych. Istotną cechą zachowania celowego jest jego ukierunkowany przebieg zmierzający do osiągnięcia określonego stanu końcowego, wynika ono więc z nakreślonego zadania i nastawienia na jego rozwiązanie. Kierujący zespołem musi więc stworzyć – o czym już wspomniano w innym miejscu – sytuację motywującą ludzi do zachowania zmierzającego do osiągnięcia celu organizacji. Może to uczynić uruchamiając zachęty w postaci korzyści pieniężnych lub innych materialnych bądź zachęty związane z zaspokojeniem potrzeb człowieka leżących w sferze jego odczuć i przeżyć psychicznych.
Leave a reply