Na techniki kierowania składają się bardzo szczegółowe i konkretne sposoby realizowania zasad kierowania oraz wiele różnych bodźców (materialnych i niematerialnych) stosowanych przez przełożonych i warunki ich stosowania, by skłonić podwładnych do wypełnienia ich zadań. Wybór określonej techniki kierowania wpływa na skuteczność i ekonomiczność działania oraz na osiągnięcie wyznaczonych celów. W kierowaniu na przykład pracą ludzi zatrudnionych w procesie wytwórczym, technika kierowania opiera się na przesłankach technicznych i fizjologicznych. Koncepcja ta łączy w sobie określone wymagania wobec pracownika, zaznajomienie go z zadaniami i sposobami wykonania oraz stworzenie odpowiednich warunków pracy pod względem technicznym i fizjologicznym z egzekwowaniem należytego wykonania zadań za ekwiwalentną zapłatę. Do technik kierowania w szerszym ujęciu można zaliczyć takie metody, jak programowanie liniowe, metody sieciowe, mierzenie czasu pracy, które zostały już scharakteryzowane.
Ocena współpracowników przez kierownika przeprowadzana może być sporadycznie, np. przy okazji awansowania pracownika, przeniesienia, zwolnienia. Bardziej istotna i przydatna jest ocena przeprowadzana systematycznie, okresowo w sposób z góry ustalony i według określonego kryterium.
Częstotliwość przeprowadzanych ocen pracowników zależy głównie od charakteru wykonywanych zadań i konkretnych warunków istniejących w przedsiębiorstwie. Można się spotkać zarówno z ocenami pracowników co kwartał, jak i co trzy lata.
Leave a reply