Organizacja nieformalna oznacza stosunki organizacyjne odchylające się od organizacji podmiotu gospodarczego uznanej za oficjalną i formalną. Są to zazwyczaj grupy działające w ramach podmiotu gospodarczego, opierające się na powiązaniach pomiędzy pracownikami nie wynikających z zależności służbowej i struktury organizacyjnej. Powiązania te kształtują się na zasadzie wspólnych zainteresowań, uczucia sympatii i zaufania, interesów grupowych, wspólnego miejsca zamieszkania, ukończenia tej samej lub tego samego typu szkoły, wspólnych poglądów oraz innych czynników, których nie uwzględnia formalna organizacja.

Zależnie od zadań, jakie przeważają w danym banku, wyróżnia się umownie następujące typy banków: bank centralny, banki komercyjne, zwane również bankami handlowymi, oraz banki specjalne, zajmujące się zwykle kredytowaniem długoterminowym, np. banki inwestycyjne, hipoteczne, obsługą wyodrębnionych obszarów działalności gospodarki narodowej, np. Bank Gospodarki Żywnościowej, Bank Rozwoju Eksportu, lub przeprowadzaniem określonych operacji bankowych, np. spółdzielnie kredytowe.

Od kierownika, zwłaszcza wyższego szczebla, należy wymagać opanowania sztuki prowadzenia rozmów. W trakcie rozmowy istotną sprawą jest uchwycenie właściwego tematu, odpowiednie opanowanie, zdolność odróżnienia treści zasadniczej od szczegółów, pojmowanie istoty omawianych zagadnień i logiczny tok myślenia. Jeżeli temat rozmowy jest wcześniej znany, należy przygotować się w zakresie tego problemu. Wtedy rozmowa może być prosta, myśli jasno formułowane oraz związane z tematem. Złym przyzwyczajeniem jest odbieganie w czasie rozmowy od tematu. Swoje wywody w trakcie rozmowy należy poprzeć odpowiednimi argumentami w celu uzasadnienia swego stanowiska lub przekonania rozmówcy. Nie należy przerywać wypowiedzi partnerowi ani czynić uwag, kiedy wypowiada swoje zdanie.

Wytworzenie produktu jest punktem wyjścia do następnej fazy realizacji zasadniczego celu działania producenta, czyli sprzedaży produktu. Działania producenta powinny być teraz skierowane na doprowadzenie produktu do ostatecznego odbiorcy, konsumenta, zgodnie z jego potrzebami. Działania te składają się na proces dystrybucji, w którego skład wchodzą czynności związane z przezwyciężeniem przestrzennych i czasowych różnic między produkcją a konsumpcją. Chodzi o to, by produkt był doprowadzony do konsumenta i zaoferowany mu w odpowiednim miejscu i we właściwym czasie, w którym go potrzebuje. Od tego zależy bowiem możliwość sprzedaży produktu na rynku.

Oprócz ministerstw, organów centralnej administracji państwowej działają również centralne urzędy i organizacje nadzorowane przez Radę Ministrów. Nazwy tych instytucji są różne (centrum, urząd, komitet, rada itp.), a ich przykładami mogą być:

Problematyka kapitałów i sposobów ich pozyskiwania została poruszona już w początkowej części podręcznika, gdzie omawiane były sprawy majątku podmiotu gospodarczego, kapitału i kredytów. Źródłem kapitału nowo powstałej firmy mogą być oszczędności, majątek osobisty, darowizna właściciela lub współwłaścicieli firmy, które stanowią kapitał własny. Źródłem kapitału obcego są kredyty i pożyczki, pomoc państwa, pomoc fundacji itp. W większych podmiotach gospodarczych źródłem kapitału własnego może być specyficzna jego forma, jaką jest emisja obligacji, a w spółkach akcyjnych – akcji.

Naczelnym organem administracji państwowej, kierującym sprawami finansowymi państwa i sprawującymi nad nimi nadzór, jest Minister Finansów. Do podstawowych zadań Ministra Finansów należy opracowywanie corocznego budżetu państwa i kierowanie go do Sejmu, koordynowanie i kontrola wykonania budżetu państwa po jego uchwaleniu przez Sejm, inicjowanie zasad polityki podatkowej i dewizowej państwa. Do zakresu działania Ministra Finansów należy głównie:

Metody i techniki prowadzenia negocjacji przewidują kilka następujących po sobie etapów, spośród których można wyróżnić takie fazy działania, jak:

W badaniach marketingowych można wyodrębnić wiele etapów w różny sposób pogrupowanych. Najczęściej bierze się pod uwagę chronologię działań i stosuje się następujący podział na etapy badań marketingowych:

W ramach public relations można wykorzystać różnorodne środki komunikowania się i nawiązywania kontaktów z otoczeniem. Jednym z ważniejszych środków jest rozpowszechnianie, głównie przez środki masowego przekazu, pozytywnych informacji świadczących o ze wszech miar prawidłowej działalności oraz dobrej kondycji firmy. Informacje te mogą mieć formę wywiadów i publicznych wystąpień członków kierownictwa firmy, konferencji prasowych menedżerów i publikacji informujących otoczenie o osiągnięciach przedsiębiorstwa i jego zamierzeniach.

W badaniach rynku uwzględnia się wszystkie jego elementy, a więc podaż, popyt, cenę oraz ogniwa obrotu towarowego i inne uwarunkowania. Istotę i sposoby badania rynku oraz stosowane narzędzia (np. ankieta, test, wywiad, badanie panelowe) omówiono już w części D, traktującej o marketingu. Podejmującego działalność gospodarczą interesuje głównie bieżąca sytuacja rynkowa oraz struktura rynku, określająca jego podstawowe cechy wpływające na zachowanie się podmiotów rynku, np. liczba i wielkość jednostek działających na rynku, ich rozmieszczenie, wyposażenie, jednostki reprezentujące siłę nabywczą, związki zachodzące między podmiotami. Podmiotem zainteresowania jest również system dostaw i źródła zaopatrzenia, gdyż informacje z tego zakresu i ich analiza pozwalają ustalić, gdzie można otrzymać potrzebne produkty, na jakich warunkach, w jakich ilościach, po jakiej cenie, jakiej jakości itp. Po utworzeniu podmiotu gospodarczego, w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej badanie rynku powinno ujawnić zmiany zachodzące w podaży i popycie określonych towarów lub usług oraz wyjaśnić przyczyny tych zmian. To stwarza przesłanki umożliwiające przewidywanie dalszych zmian w sytuacji rynkowej oraz pozwalające na dobranie środków aktywnego oddziaływania na popyt lub wprowadzenie zmian w strukturze sprzedawanego asortymentu.

Pojęciem badań marketingowych określa się celowo prowadzone działania obejmujące gromadzenie, przetwarzanie i analizowanie informacji potrzebnych do podejmowania decyzji marketingowych. Badania te może prowadzić przedsiębiorstwo lub wyspecjalizowane w tym zakresie instytuty, agencje i inne organizacje. Badania marketingowe prowadzone są według określonych zasad i za pomocą różnych metod.

Prakseologia jest nauką o sprawności działania. Zwana jest ona również „nauką o dobrej robocie”, a określenie to pochodzi z dzieła polskiego uczonego Tadeusza Kotarbińskiego pt. „Traktat o dobrej robocie”, które stanowi pierwszy w Polsce pełny wykład prakseologii. Po raz pierwszy terminu „prakseologia” dla określenia nauki o czynnościach użył w swym dziele pod koniec XIX w. francuski uczony Louis Bourdeau.

Jednostka gospodarcza wytwarzająca produkty nie stanowi wyizolowanego i samoistnego układu produkcyjnego, gdyż istnieje i działa w otoczeniu, w konkretnym środowisku na nią wpływającym. Jednostka ta wchodzi w skład środowiska, w którym funkcjonuje, i swą działalnością wywołuje w tym środowisku określone skutki, podobnie jak dane środowisko – na zasadzie sprzężenia zwrotnego – oddziałuje na jednostkę produkcyjną. Wspomniane otoczenie stanowią na przykład odbiorcy produktów przedsiębiorstwa, konsumenci, dostawcy, pośrednicy handlowi, banki, władze finansowe, urzędy, organizacje społeczne i polityczne, związki zawodowe oraz inne organizacje lub grupy ludzi. Ta współzależność jednostki gospodarczej i środowiska sprawia, że każde przedsiębiorstwo komunikuje się ze swym otoczeniem i pragnie wywołać w otoczeniu pożądane dla siebie postawy. Oddziaływanie na opinię otoczenia, pozyskiwanie opinii społecznej wraz z zespołem instrumentów wykorzystywanych dla kształtowania pozytywnego obrazu (image) przedsiębiorstwa i jego marki to public relations (wym.: pablik rileiszens).