W poprzednim punkcie wspomniano już o negocjacjach jako sposobie prowadzenia rokowań. Negocjacje to dość skomplikowany proces, w którym każda ze stron stara się doprowadzić do podjęcia wspólnej decyzji. W przedsiębiorstwie można spotkać się z różnymi rodzajami negocjacji. Mogą to być negocjacje dyrekcji, kierownictwa, zarządu, właścicieli przedsiębiorstwa (zależnie od rodzaju podmiotu gospodarczego) z pracownikami, z legalnie działającym i zarejestrowanym oficjalnie związkiem zawodowym, z organem samorządu pracowniczego w przedsiębiorstwach państwowych, z administracją państwową (np. z organem założycielskim w przedsiębiorstwach państwowych), z samorządem lokalnym. Negocjacje mogą być również prowadzone z firmą zamierzającą być współwłaścicielem przedsiębiorstwa, co w procesie prywatyzacji jest często spotykane, lub – w normalnej działalności przedsiębiorstwa – z kontrahentami na tle stosunków handlowych.

Najczęściej stosowanym systemem oceny pracowników jest ocena oparta na cechach, według których ocenia się zatrudnionych na określonych stanowiskach pracy. Zestaw cech może obejmować różną ich liczbę: od kilku do kilkudziesięciu. Dobór i liczba cech zależy od stanowiska pracy i czynności wykonywanych przez ocenianych pracowników oraz od celu oceny. Można zaszeregować poszczególne cechy do czterech zasadniczych grup:

Przedsiębiorstwo może reklamować swe produkty w sposób ciągły z jednakowym natężeniem, może prowadzić reklamę w nieregularnych odstępach czasu z różnym nasileniem lub reklamować produkty w sposób zmasowany z bardzo dużą intensywnością. Wybór sposobu reklamy należy do przedsiębiorstwa i zależy od rodzaju produktu, celu reklamy, segmentu rynku, sytuacji na rynku, fazy życia produktu oraz innych czynników, dlatego też nie można żadnego z tych sposobów reklamy uznać jednoznacznie i arbitralnie za najlepszy i najbardziej skuteczny. Ostatni ze wspomnianych sposobów reklamy prowadzony jest w formie kampanii reklamowej, która odznacza się tym, że trwa przez określony czas, charakteryzuje się dużym nasileniem, wysokim stopniem koncentracji sił i środków oraz zmasowanym przebiegiem. Nasilenie to może być różne w zależności od sytuacji konkurencyjnej na rynku.

Kształtowanie ceny opierające się na poziomie cen produktów konkurencyjnych, zwane orientacją konkurencyjną ustalania cen, polega na adaptacji ceny oferowanego produktu do cen stosowanych przez konkurentów. Takie przystosowanie cen może polegać na ustaleniu ceny własnego produktu na poziomie ceny konkurentów bądź na określeniu ceny powyżej lub poniżej ceny produktów konkurencyjnych. Cena produktu może przewyższać ceny konkurencji, jeżeli na przykład produkt firmy ma już ustaloną dobrą renomę na rynku i jest atrakcyjny dla konsumentów, rynek nie jest wrażliwy na cenę oraz częstotliwość zakupu produktu jest niewielka i przez to produkt ma mały udział w całkowitych zakupach. Kształtowanie ceny poniżej cen konkurentów stosuje się przeważnie przy wprowadzaniu produktu na rynek i kiedy jego udział na rynku nie jest duży, gdyż konkurenci nie są wtedy skłonni do walki cenowej, oraz wówczas gdy rynek szybko reaguje na poziom cen.