Istotną cechą kierownika jest umiejętny sposób zachowania się w określonych sytuacjach, w których może znaleźć się z racji pełnionej funkcji. Brak umiejętności zachowania się w stosunkach między ludźmi zagraża często pomyślnemu rozwojowi firmy i to zarówno pod względem ekonomicznym, jak i w kształtowaniu image firmy. Niewłaściwy sposób zachowania się kierownika w trakcie kierowania zespołem może spowodować spadek sprzedaży, zwiększyć absencję pracowników, doprowadzić do nerwic, a nawet frustracji i strajków.
Zazwyczaj za człowieka odznaczającego się odpowiednim poziomem kultury osobistej uważa się osobę dobrze wychowaną, obytą, reprezentującą wysoki stopień intelektualny i moralny, taktowną, o właściwym stopniu ogłady i uprzejmą. Kierownik reprezentujący odpowiedni poziom kultury osobistej wykazuje więc dużą umiejętność współpracy z ludźmi, zdolność zrozumienia cudzych postaw i opinii, panowanie nad sobą i uszanowanie godności podwładnych. Taki kierownik nie robi użytku z drobnych potknięć pracownika w czasie pracy, lecz wykorzystuje je udzielając pracownikowi pomocy w postaci rad, wskazówek i uzupełniania wiadomości i umiejętności. Jego postępowanie z podwładnymi nacechowane jest życzliwością, wzajemnym zaufaniem i ciepłym stosunkiem do podwładnych.
Oprócz kultury osobistej od kierownika wymaga się przestrzegania dobrych obyczajów, czyli sposobu postępowania ogólnie przyjętego za prawidłowy, właściwy i zgodny z dobrymi manierami. Dobre obyczaje wymagają od kierownika rzetelności w postępowaniu z podwładnymi, uczciwego wobec nich postępowania, gotowości do pomocy w razie potrzeby. Postępowanie takie kształtuje postawy pracowników wobec pracy, firmy i jej kierownictwa.
Leave a reply