Posłużono się tu celowo stosunkowo prostym działaniem, znanym wszystkim, którzy kupują w sklepie, by podkreślić samą istotę schematów blokowych. W praktycznej działalności gospodarczej i organizacyjnej przedsiębiorstw forma tych schematów jest bardziej zróżnicowana.
Schemat blokowy jest swego rodzaju algorytmem, oznaczającym zbiór reguł postępowania prowadzących do rozwiązania określonego zadania. Przedstawione w ten sposób postępowanie przy rozwiązywaniu zadań dotyczących organizacji pracy pozwala w sposób zorganizowany i oszczędny znajdować rozwiązanie danego problemu. W celu podniesienia sprawności działania przedsiębiorstwa celowe jest opracowanie algorytmów w formie schematów blokowych dla większości powtarzających się czynności i podejmowanych decyzji.
Schematy blokowe są powszechnie stosowane do opisu procesów automatycznego przetwarzania danych na elektronicznych maszynach cyfrowych (komputerach). Gospodarowanie czasem pracy powinno zmierzać do jak najbardziej efektywnego wykorzystania czasu pracy, wyrażającego się w dążeniu do maksymalnego ograniczenia lub likwidacji strat czasu. Rozmiar czasu pracy zatrudnionych oraz stopień jego ekstensywnego wykorzystania charakteryzuje bilans czasu pracy. Podstawowymi elementami bilansu czasu pracy, oprócz godzin pracy wynikających z ustawowo określonego rozmiaru czasu pracy, są godziny nie przepracowane w wyniku absencji usprawiedliwionej i nieusprawiedliwionej oraz godziny nadliczbowe zwiększające czas pracy pracownika. Po uwzględnieniu absencji, zmniejszającej czas pracy, oraz godzin nadliczbowych, wpływających na wzrost czasu pracy, wynikową wielkością w tak ujętym bilansie czasu pracy jest czas obecności pracownika w miejscu pracy.
Analiza wykorzystania czasu pracy pracownika rozpatruje stopień wykorzystania nominalnego oraz efektywnego czasu pracy. Efektywny czas pracy, zwany również czasem gotowości pracownika do pracy lub czasem gotowości wytwórczej pracownika, jest to czas przebywania pracownika w zakładzie pracy.
Czas efektywny nie oznacza jednak rzeczywistego czasu pracy, gdyż nie uwzględnia strat czasu pracy spowodowanych przestojami i czynnościami nieprodukcyjnymi. Przestoje nieprodukcyjne mogą być spowodowane trudnościami w dostawie surowców i materiałów, nieplanowanymi postojami maszyn, wadliwą organizacją pracy itp. Za czynności nieprodukcyjne uważa się czas pracy zużyty na wytworzenie braków, gdyż czas ten został niepotrzebnie wydatkowany. Po odjęciu od czasu efektywnego strat czasu związanych z przestojami nieprodukcyjnymi i związanych z czynnościami nieprodukcyjnymi, otrzymuje się czas pracy produkcyjnej, czyli czas rzeczywiście wydatkowany przez pracownika na wytworzenie wyrobów.
Leave a reply