Powierzchnia użytków rolnych wynosiła w 1996 r. 18474 tys. ha, z tego na gospodarstwa indywidualne przypadało 80,3%, na spółdzielnie produkcji rolniczej około 3%, na gospodarstwa państwowe prawie 7%, a reszta na spółki i innych użytkowników1.
Istotnym czynnikiem charakteryzującym rolę rolnictwa jest towaro- wość produkcji rolnej. Przez towarowość produkcji rolnej należy rozumieć wskaźnik procentowy wyrażający stosunek produkcji towarowej rolnictwa, tj. produkcji artykułów rolnych sprzedawanych poza rolnictwo, do produkcji globalnej rolnictwa, czyli całej produkcji. Wskaźnik ten obrazuje, w jakim stopniu rolnictwo pracuje na zaspokojenie własnych potrzeb, w jakim zaś na potrzeby społeczeństwa zatrudnionego poza rolnictwem. Towarowość rolnictwa zmienia się pod wpływem zmian wielkości i struktury produkcji globalnej oraz zużycia wewnętrznego w gospodarstwie rolnym. Wskaźnik towarowości całej produkcji rolnej w cenach bieżących w 1996 r. wynosił 52%, w odniesieniu zaś do gospodarstw indywidualnych – 51%. Najwyższą towarowość osiągało rolnictwo w produkcji roślin przemysłowych, gdyż wynosiła ona ogółem 96% (np. buraki cukrowe prawie 99,9%), w produkcji bydła rzeźnego 94%, trzody chlewnej 87%, najniższą natomiast w produkcji zbóż (24%) i ziemniaków (21 %)2.
Naczelnym organem administracji państwowej dla nadzoru i koordynacji działań i spraw dotyczących rolnictwa jest Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Leśnictwo jest działem gospodarki zaspokajającym, przy czynnym udziale lasu, zapotrzebowanie gospodarki na produkty leśne oraz spełniającym funkcje pozaprodukcyjne, np. ochronne w stosunku do środowiska, rekreacyjne. Głównym produktem leśnictwa jest drewno, stanowiące surowiec ze ściętych drzew, a ponadto także użytki uboczne i produkty leśne produkcji niedrzewnej, takie jak: żywica, wiklina, nasiona leśnych drzew i krzewów, owoce i jagody leśne, grzyby oraz zwierzęta łowne.
Powierzchnia leśna na początku 1997 r. wynosiła 8779 tys. ha, z czego na lasy publiczne (skarbu państwa w Zarządzie Lasów Państwowych, parki narodowe i inne) przypada 83%, reszta to lasy prywatne3.
Administacyjnie leśnictwo połączone jest z ochroną środowiska i zasobami naturalnymi, tworząc jeden resort gospodarczy kierowany przez Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Połączenie leśnictwa z ochroną środowiska ma duże znaczenie ekologiczne i społeczne, gdyż nie traktuje leśnictwa jedynie jako obszaru produkującego drewno. Minister nadzoruje organizację Lasy Państwowe kierowaną przez Naczelnego Dyrektora Lasów Państwowych. Organizacyjnie w skład Lasów Państwowych wchodzi ponad 400 nadleśnictw, po kilkanaście zespołów składnic lasów państwowych, ośrodków transportu leśnego i ośrodków remontowo-budowlanych oraz inne jednostki, a wśród nich Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej oraz Biuro Studiów i Projektów.
Leave a reply